Zucht van verlichting: Titelfinale en Champions League ticket zijn binnen!

Afgelopen zaterdag stond voor de 3^de en laatste keer dit seizoen de verre verplaatsing naar de Franse grens, waar la Lys de Leie wordt en Prefaxis Menen haar thuishaven heeft. NOLIKO Maaseik had nog iets recht te zetten, want de mannen van coach Juricic waren de enigen die de zegereeks sinds Vastenavond wisten te doorbreken en dan nog wel op Paasdag in onze eigen LOTTO Dôme!

Deze wedstrijd kon bovendien mathematische zekerheid brengen voor de titelfinale, slechts 1 puntje zou al voldoende zijn. Maar vooral wilde het team van wonderdokter Daniel Castellani de rol met Knack Roeselare niet lossen, want het vasthouden van de eerste plek biedt thuisvoordeel in de finalestrijd volgens het systeem van ‘Best of Five’. Zondagavond vernamen we dan het verrassende verlies van Knack Roeselare in eigen Schiervelde tegen Lindemans Asse-Lennik.

Bij de aanvang van de wedstrijd was er nog enige consternatie. De thuisploeg had vergeten zijn markeerder op te roepen, waardoor NOLIKO-ploegafgevaardigde Ivo Rutten werd geconvoceerd om de puntentelling, rotaties en wissels bij te houden op het elektronische wedstrijdblad. Castellani startte met dezelfde startopstelling als tegen Knack Roeselare, het ‘Never change a winning team’-motto indachtig. De eigenaardige opstelling (Rob Bontje aan de beginserve) had duidelijk de bedoeling de tegenstander te misleiden.

In set 1 moet de Maaslandse diesel nog even warmlopen eer de tandem Wijsmans-Pereyra in gang lijkt te schieten. Maar zover als tijdens de laatste wedstrijd tegen Roeselare laten ze het in de Vaubanhal gelukkig niet komen, meteen kunnen we een kloofje slaan bij 6-8, maar de Menenaren blijven bij de leest en laten niet verder uitlopen. Bij TTO2 is het puntenverschil nog steeds even groot (14-16). Zilvervos Rob Bontje kan een ace forceren bij 14-17. Een discussie aan de stoel (over een bal in of out) en een blok op Pereyra hangen de bordjes gelijk bij 19-19. Nuno Pinheiro komt Tim Broshog aflossen aan de service en niet zonder succes. Met veel variatie aan de opslag (sprongopslagen en jump floats) kan hij afdwingen dat de fluogroenen geen punt meer krijgen geforceerd, met een ace maakt hij een einde aan de set bij 19-25.

In set 2 maken we meteen het kloofje 2-4 we hebben direct het kloofje gemaakt. De West-Vlamingen kunnen nog even aanpikken tot 4-5, maar dan kan Maaseik opstomen naar 6-9 na toetsfout van Mathias Valkiers aan de overzijde. De verschroeiende opslagdruk van de Knapkoekers maakt dat we via 7-11, kunnen uitlopen naar 13-16 bij TTO2. Bij 16-17 mag Federico ‘Ribeye’ Pereyra zijn opslagkanon nog eens bovenhalen naar 17-20. Jensen slikt geel wegens protest 17-22. Kvalen kan Menen nog terugbrengen tot 20-23, waardoor Castellani naar een time out moet grijpen. Bij 20-24 komt Max ‘Skippy’ Staples het blok versterken in plaats van Juan Finoli en doet dit met verve: hij blokt de set uit bij 20-25. De titelfinale is nu binnen!

In set 3 stomen de Limburgers door op hetzelfde élan. Bij 2-5, na een killer van Pereyra moet de Kroatische coach Juricic al naar de dode tijd grijpen. Opposite Kvalen aan de overzijde van het net kan zijn gang gaan en brengt de Leiejongens op voorsprong brengen bij 12-14. Bij een discutabele fase kookt het potje van Wout ‘Boss’ Wijsmans over en krijgt geel karton onder de neus. Jelte Maan verdedigt knap en kan de voorsprong terug halen naar deze kant van het net bij TTO2 (15-16). Dan maken terug de opslagen het verschil. Drie (3!) bijna opeenvolgende aces van Pereyra, ingekomen Pinheiro en Finoli leveren de Limburgers de eerste matchbal op bij 19-24. Menen mag nog 2 puntjes scoren, maar bij de opslagmisser van Vandeweyer wordt de match beslist bij 21-25. De ‘Hel van Mjiende’ had maar een kampvuurtje gebaard.

Maar de ontlading aan Maaslandse zijde was hevig. De meegereisde supporters gingen volledig uit de bol. Na 2 jaar donkere tunnel zien we eindelijk weer licht. Met nog 2 matchen te gaan in deze reguliere play-offs zijn we nu al zeker van titelfinale. Na 2 jaar op blote knieën de bonzen van de Europese Volleybalbond CEV dankbaar voor de ‘wild card’, kunnen we terug zonder steunwieletjes dit gegeerde Europese ticket binnenhalen. Wie dik twee maand geleden deze droom durfde uitspreken, werd steevast op een wijsvinger tegen het voorhoofd getrakteerd. Dat we zo diep door het stof zijn moeten kruipen om nu dit resultaat neer te zetten, doet dan ook ontzettend deugd!

De komende 2 wedstrijden (thuis tegen Gent en uit in de Arenahal van Callant Antwerpen) zullen we bij de leest moeten blijven, willen de we koppositie behouden. Maar door het verlies van Knack Roeselare afgelopen zondag lijkt het thuisvoordeel in de titelfinale korter bij dan ooit.