Verlies tegen Callant Antwerpen in wedstrijd zonder betekenis

Afgelopen zaterdag stond de laatste ontmoeting van de play-offs op de agenda. Op zich een wedstrijd zonder verdere betekenis, aangezien NOLIKO Maaseik zijn koppositie en thuisvoordeel bij de titelfinale al had vastgebeiteld. Callant Antwerpen had voor zijn laatste wedstrijd zijn Vikingen-supporterslegioen naar hun Arenahal opgeroepen om massaal hun aanwezigheid te tonen voor hun laatste wedstrijd van het seizoen. Coach Dardenne was bijgevolg aan zijn thuispubliek verplicht om alles uit de kast te trekken. Bij Callant werd bovendien spelverdeler-assistentcoach Sven Sophie gehuldigd, de ex-international hangt definitief zijn sloffen aan de haak.

Bij NOLIKO Maaseik duikt het blessurebeest op en dat stelt coach Castellani voor onverhoopte problemen in de aanloop van de finalestrijd: zilvervos Rob Bontje, Portugues Nuno Pinheiro en Skippy Max Staples mochten aan de kant blijven. Voor de rest de klassieke opstelling al mocht Krisztián Pádár de oppositeplaats innemen van Fede Pereyra.

In set 1 kunnen de Limburgers aanklampen tot aan de eerste onderbreking. Dan mogen Prével en Co het servicekanon in stelling brengen: 4 aces (de redshirts kunnen in de ganse wedstrijd maar 1 ace forceren) brengen de stand op 17-10. De kloof is hiermede definitief geslagen. Wijsmans en Raymaekers kunnen via blok nog even terugkomen bij 18-15, maar dan kunnen de mannen van de Metropool doorstomen naar setwinst bij 25-19.

In set 2 stoken de ‘parkingwachters oat de Liembuurg’ de stoommachine op en kunnen een kloofje forceren bij 1-6. Dan zetten de Dardennezen hun opslagmachine terug in gang waardoor bij TTO1 de stand op 6-8 staat. De Maaseikse bank mag nog geel slikken wegens ongelukkig morsen met water, - in scheidsrechtersjargon wordt dit blijkbaar als spelbederf gepercipieerd -. Een blok op Prével levert 9-12 op. Dan mag Pádár zijn waarde tonen. Gelijkopgaand stomen we door naar 19-22. Na saai vertoon van wisselbordjes aan het einde van de set en dit aan beide zijden van het net, kan NOLIKO Maaseik zijn eerste setbal en vervolgens de set forceren bij 23-25.

In set 3 mogen de Sinjoren de eerste onderbreking forceren bij 8-7. Dan stokt de Maaseikse diesel, waarvan de Scheldejongens dankbaar gebruik maken. Duivels ‘beest’ Jolan Cox krijgt vrij spel en hamert een 20-13-voordeel op het scorebord. Wout kan nog een mooi plaatsballetje leggen, maar ook dan lijkt het te stokken in de receptie/verdediging. Jorna en Pereyra mogen Maan en Wijsmans komen aflossen en kunnen een terugmars op het getouw zetten naar 22-19. De hoofdstedelingen aan de Schelde blijven echter wel bij de leest en kunnen de set afmaken bij 25-20.

In set 4 starten Jorna en Pereyra opnieuw op de receptie-hoek. In de eerste sethelft dreigt de wedstrijd te kabbelen. Concentratieverlies aan beide zijden maakt dat services en aanvallen niet binnen de lijnen kunnen gehouden worden. De roodhemden kunnen daar het best van profiteren. Plaatsballen van Finoli en Jorna zorgen ervoor dat bij de 2^de onderbreking de bordjes op 13-16 hangen. Een tie-break kondigt zich aan, zou je denken, maar dan moet coach Castellani 2 maal kort achter elkaar de mannen in het rood bij de leest trekken. Na een blok op Jorna staan de bordeauxbloezen aan de winnende kant (20-19). En na een blok van Jelte Maan op aanvalsbeest Cox, hangen de bordjes gelijk op 24-24. Maan mag de score nogmaals gelijk trekken bij 26-26, maar dan organiseren de Scheldejongens zich en halen de set en match naar zich toe bij 28-26. NOLIKO Maaseik kan voor de eerste keer sinds carnaval geen punten pakken. Jammerlijk verlies, maar verder zonder betekenis. Tenzij …, een rake ‘wake-up call’ voor de titelfinales, waar de meeste spelers nu al hun mentale energie op proberen te focussen.

Tegenstander in de titelfinales, Knack Roeselare had ook niets meer te verliezen in de laatste wedstrijd. Traditioneel schermt coach Emile Rousseaux zijn verdere strategie af door enkele basisspelers aan de kant te houden. In het West-Vlaams onderonsje mocht hij nog gretig cadeautjes (voor bewezen diensten) uitdelen aan Prefaxis Menen. De grensploeg aan de Leie verlaat de competitie op een eervolle 3^de plaats en mag zo in de Europese CEV-cup aantreden volgend seizoen. Zeker niet onverdiend na de halve finale te hebben bereikt in de Europese Challenge Cup.

De play-offronde is hiermede volledig ten einde. Op zijn minst een verrassende nacompetitie waarin Lindemans Asse-Lennik zijn elan van de reguliere competitie niet kon bevestigen, Knack Roeselare aantoonde niet ongenaakbaar te zijn, Callant Antwerpen en Prefaxis Menen als outsiders kostbare punten konden pikken bij tegenstanders en VDK Gent wel aardig meedraaide, maar nauwelijks punten kon sprokkelen. NOLIKO Maaseik herrees, als een Feniks, volledig uit de as en maakte één van zijn seizoensdoelstellingen waar, namelijk titelfinale (mét thuisvoordeel)!