Revanche in het kwadraat

Zondag is het zover. Dan kennen we de nieuwe kampioen van de Lotto Volley League, de kampioen van België. Het wordt Maaseik of Roeselare, GREENYARD of Knack.

Op deze website hoort het zo dat we onze eigen club Maaseik voortrekken, ook al eist de beleefdheid dat je gasten voorrang geeft.

Maar we spelen thuis, verdomme!

En we geven geen cadeaus, verdomme!

En topsport is keihard, verdomme!

Wat zouden we dan begrip moeten hebben met een team dat evengoed probeert om elk jaar opnieuw onze dromen stuk te slaan en daar de laatste jaren ook veel te vaak in geslaagd is?

We hoeven dus geen medelijden te hebben. Waar we nu staan, dat hebben we afgedwongen. Met hard werk, met veel zweet, met veel wilskracht ook. Maar vooral met subliem volleybal.

Subliem. Dat was inderdaad het woord dat volleybalgoeroe Dominique Baeyens donderdag hanteerde voor onze laatste twee sets. Dominiek Baeyens, jarenlang coach van Roeselare, maar dezer dagen als tv-analist niet te evenaren in zijn objectieve analyses: ‘Subliem’!

Een mooier compliment kan je niet krijgen, en heel even mogen we daar trots op zijn. Maar niet langer dan een paar uur.

Zondag staan we voor de ultieme stresstest, de kans om weer aan te knopen met onze glorierijke titelreeksen van weleer. Een zeventiende landstitel wenkt.

Het kan de titel van de revanche worden. Revanche op Roeselare na vier jaar hegemonie. Revanche ook op al wie de laatste jaren meewarig neerkeek op GREENYARD Maaseik.

Revanche ook op wie te pas en te onpas aanhaalde dat Roeselare haast zonder buitenlanders speelt en Maaseik op dat vlak niet uitblinkt. Dat klopt, maar het is nu eenmaal makkelijker om met een ruimer budget kerels uit de eigen buurt aan zich te binden.

Revanche ook op de onzin van de verkiezing van de ‘Speler van het Jaar’, twee weken geleden ergens ten westen van Brussel. Akkoord, we misgunnen Seppe Rotty die bekroning allerminst. Hij is een kei in zijn vak. En zijn ploegmaats van Roeselare zijn stuk voor stuk kleppers van het hoogste niveau.

Maar als we de ruimere rangschikking onder de loep nemen, barsten we toch even in een lach uit. In de top-10 van ‘Speler van het Jaar’ staan zes Knackies, en welgeteld één GREENYARD-vertegenwoordiger: Martin Perin, op de derde plaats.

Van onze huidige spelersgroep vinden we dus NIEMAND terug in de top-10 van de huidige competitie. En toch bestaat de kans dat we met dat clubje van zogezegde tweederangsspelers - geen enkele toptiener!! - die pleïade van vedetten de titel zouden afsnoepen.

Ook de verkiezing van ‘Coach van het Jaar’ paste in hetzelfde plaatje. Wij gunnen Maaseikenaar Christophe Achten van ganser harte zijn trofee, maar van onze Fulvio Bertini was er geen spoor te bekennen. Er stonden vijf namen in de uitslag. Niet die van onze Fulvio. Van de negen coaches in de liga weren er blijkbaar vijf beter dan onze Fulvio. Is Fulvio Bertini dan een meelopertje?

Een betere prikkel kon men ons team niet geven. Staf en spelers van GREENYARD Maaseik verdienen dit jaar voluit een plaats op het podium. En liefst van al op het hoogste schavotje.

Net als onze supporters. Geen enkele club in België slaagde er dit jaar in om de eigen sporthal te vullen met ruim meer dan 2000 fans. Behalve GREENYARD Maaseik vorige dinsdag. Onze 2600 zitjes waren allemaal bezet. Nu zondag opnieuw, dankzij jullie, de beste fans van heel België.

Schreeuw ons dus naar die titel, verdomme.

We zullen hem niet gestolen hebben.