1960-2020, Volleybal is een zaalsport (deel 2)

Het openluchtvolleybal van de oertijd (50 à 60 jaar geleden) evolueerde geleidelijk naar de zaal. Herinnert iemand zich het zaaltje van Sparrendal (Lanaken)? We zagen er met eigen ogen een topwedstrijd in 1e nationale: Sparvoc tegen Rembert Torhout (met aan weerszijden van het net de legendarische internationals Berto Poosen en Roger Maes). Het was er amper hoog genoeg om te kunnen pingpongen … Nóg lager was het zaaltje van het cultureel centrum waar Dilsen toen zijn thuismatchen speelde: daar werd de steekpas uitgevonden, noodgedwongen. In Rotem en Bree moest je als coach áchter het plein gaan staan. Ernaast was gewoon geen plaats. De scheidsrechter werd er via een laddertje tegen het wandrek in een soort vogelkooi boven het net geholpen. Als de thuisploeg niet tevreden was over zijn prestatie, lieten ze hem daar na de match nog een kwartiertje sudderen. Bij Savio Houthalen mocht/moest je in het terrein gaan staan om te kunnen opslaan. De goede oude tijd, ja.

(Heb jij ook nog een leuke herinnering aan onze club? Een foto uit de oude doos? Neem dan zeker contact met ons op: als het even kan, posten we die hier óók!)