Tot vrij laat in mijn jeugd kon ik vlotjes rechtop onder een volleybalnet doorlopen, zonder te bukken. Die eerste keer dat ik erin slaagde de bovenste netrand aan te tikken: man, man, wat 'n openbaring! Vermits er toen nog geen libero's bestonden, hadden 'ze' me in feite moeten wegjagen bij mijn volleybalclub: da's immers niks voor de kleinste van de klas ... Maar het is des mensen om 'het verkeerde pad' te blijven bewandelen: zo zie je maar wat daarvan komt.
Gestalte is uiteraard een conditio sine qua non, maar wat volleybal boeiend maakt, is vooral dat er zo eindeloos veel méér bij komt kijken. Fysieke paraatheid, atletisch vermogen, balgevoel, aanleg, techniek, mentale weerbaarheid, intelligentie, durf tot het randje van de roekeloosheid, doorzicht, reactievermogen, grinta, frisheid in het koppeke, … ga maar door. Wat dát betreft, mogen we nog tot minstens midden volgende week genieten van de ultieme strijd tussen het kruim van wat er dit seizoen in België te zien was.
|
Nederlands
