Winst in Roeselare, alweer, en we pakken zo de 16° titel...

Knack Roeselare - VC GREENYARD Maaseik : 2-3 (25-22, 25-23, 16-25, 19-25, 13-15)

11 mei 2019, dat was de dag waarop het Belgisch volleybal zijn landskampioen zou kennen. Na 4 zenuwslopende finales moest een 5^de sluitstuk uitsluitsel brengen. De spanningen waren zowel op als naast het veld al meermaals te snijden maar welk effect zou dat hebben op de spelers?

In de eerste set zorgde het thuispubliek meteen voor het verschil. De blauwhemden vochten voor elke bal en konden een kloof uitbouwen bij 18-13. Cox daarop met een ace voor 18-14. De Maaslanders hadden door dat elk detail juist moest zitten wilden ze nog terugkomen. Maar een in topvorm verkerende Tuerlinckx besliste daar anders over, 20-16. De kloof die de thuisploeg had uitgebouwd was niet meer te dichten. Eindstand in set één was 25-22.

Vanaf het begin van de tweede beurt toonde het team van coach Banks meer weerstand. Jonkie Mathijs Desmet, die een zeer sterke partij speelde, scoorde knap in de straat voor 11-10. Spanning ten top op Schiervelde tot Timo Tammemaa met aces begon te strooien. Hij dwong coach Vanmedegael om zijn tweede time-out te gebruiken. Toen, wie anders dan, Tuerlinckx kon tegenscoren stond er 11-15 te lezen. Over 14-16 en 17-18 kwam de thuisploeg terug gevaarlijk dichtbij. Jelte Maan verloor even zijn killer instinct wat zorgde voor 22-20. Verhanneman zorgde voor een eerste setpunt door tussen het driemans blok van Maaseik te scoren. De tweede set werd verloren door de roodhemden met het kleinste verschil, 25-23, 2-0 en met de rug tegen de muur.

Maar met de rug tegen muur kunnen onze heren toch vaak iets extra. Set 3 begon goed met 2-7. De onvermijdelijke Tuerlinckx nam zijn team weer eigenhandig op sleeptouw en zorgde voor een remonte waarop 6-8 en 9-11 volgden. Tot Zimmerman aan de opslaglijn verscheen. Met enkele knappe opslagen forceerde hij een kloofje bij 10-14. Maan met een knappe aanval uit het achterveld,  Baetens vanop de hoek en Grozdanov met de ace op Desmet zorgden voor 12-18. Walsh miste, onbegrijpelijk, een penalty waardoor de thuisploeg het helemaal moeilijk kreeg. Voeg daar nog twee winnende opslagen van Cox aan toe en je weet hoever we staan in de set: 13-22. De roodhemden gaven niet meer af en wonnen de set met 16-25.

Ondanks de setwinst stonden de Maaslanders nog steeds met de rug tegen de muur. Dankzij een snelle kloof van enkele puntjes kon er iets relaxter gespeeld worden, 8-12 na een knap blok op Verhanneman van het duo Cox-Grozdanov na een slopende rally. Maaseik kon de kloof vasthouden bij 12-16 waarop de West-Vlamingen ingrepen met een time-out. Rally na rally steeg de druk, aan beide kanten. Verhanneman voor 14-16, Cox voor 15-18. Even later verscheen opnieuw Jan Zimmerman aan de opslaglijn. Met niet 1 maar 2 aces maakte de Duitser het verschil, 16-21. Na een knappe combinatie in het midden scoorde Grozdanov de 16-23. Het werd stil in Schiervelde. De kloof was niet meer te dichten. Met nog een kill block op Tuerlinckx en een knappe aanval van Baetens eindigde de vierde set bij 19-25. Een tiebreak moest beslissen wie zich een jaar lang Kampioen van België mocht noemen.

Die vijfde set begon met een monsterblok op de niet te stoppen Tuerlinckx. Jelte Maan even later met nog een kill block op zijn maatje Tuerlinckx voor 1-3, Maaseik was goed uit de startblokken geschoten. Baetens vervolgens slim via de handjes en time-out bij coach Vanmedegael. Dronkers daarop met de perfecte receptie, Zimmerman die Van de Velde in de wind zet en Grozdanov die ongestoord een bom plantte in het midden van het Roeselaarse plein voor 4-6. Jolan Cox begaf zich even later naar de opslagzone en had er duidelijk zin in. Met een bom, een ace en nog een ace zorgde hij plots voor 5-10. Zouden we de titel grijpen in Roeselare? Maar zoals zo vaak drukken de blauwhemden ons snel met de neus op de feiten want er is niets gespeeld tot de laatste bal de grond raakt. En dat cliché werd nog maar eens bevestigd. De thuisploeg kwam terug tot 9-10 dankzij een reeksje van Van de Velde. Toen kapitein Maan even de mist in ging was Maaseik terug bij af: 11-11 en alles viel opnieuw te herdoen. Maan zette zijn fout meteen recht door een bom op libero Dejonckheere af te vuren. Daarna werd de aanval van Tuerlinckx afgeremd waarop Jelte Maan opnieuw scoorde in de diagonaal, 11-13. De spanning was te snijden. Roeselare scoorde tegen waarop coach Banks de hoofdjes koel probeerde te houden met een time-out. Zimmerman zijn vertrouwen in Jelte Maan was terecht torenhoog waarop hij hem opnieuw de bal gaf en het was weer prijs: blok buiten en de eerste kampioensbal was een feit. Verhanneman sloeg hem daarna uit, via het blok: 13-14 en iedereen, zowel Maaseik als Roeselare supporters, zaten zo goed als voor hun stoel en al lang niet meer op het puntje ervan. Coolman met de opslag, Dronkers met de receptie, Zimmerman met de pas en Grozdanov die genadeloos blok buiten slaat. Op die manier werd VC GREENYARD Maaseik voor het tweede jaar op rij en voor de 16^de keer ooit landskampioen van België.

U kan zich inbeelden hoe het knalrode vak vol Maaseik-aanhangers uit zijn dak ging. De spelers die door het dolle heen waren, de staf die tot tranen toe bewogen was. Een lang seizoen met ups en downs eindigde zo op een geweldig positieve noot.

Nooit kon er in de finalereeks thuis gewonnen worden. Dit moeten de meest knotsgekke finales in een hele tijd, laat staan in het Belgisch volleybal, geweest zijn. Het niveau tussen de twee aartsrivalen was meer in evenwicht dan ooit. Als elk team meermaals in ‘het hol van de leeuw’ kan gaan winnen weet je hoe spannend en fantastisch volleybal kan zijn.

Daarmee ook een meer dan verdiende proficiat aan Knack Roeselare voor een geweldig seizoen.

Samen hebben we propaganda gemaakt voor het Belgisch volleybal!

Tot volgend jaar! (BF)