Op zoek naar primeur in Golden Set

Vorige week beleefde GREENYARD Maaseik al een Europese primeur met zijn eerste duel tegen een ander Belgisch team in Europees verband. Woensdag gaan we op zoek naar een nieuwe primeur: winst in een Golden Set in eigen huis. Want dat is de enige weg die ons nog rest naar de halve finale van de CEV-cup.

De clash in de heenmatch in Roeselare draaide vorige woensdag helaas verkeerd uit: een 3-1-nederlaag, al kon het -ook volgens alle West-Vlaamse betrokkenen- evengoed andersom geweest zijn.

Maar de 3-1 staat nu eenmaal op de bordjes in het voordeel van Knack en dat heeft serieuze gevolgen. Wil GREENYARD zich nog plaatsen voor de halve finales van de CEV-cup, dan moet dat via een Golden Set gebeuren.

Een 3-1 staat namelijk gelijk met een 3-0 in de Europese competities met heen- en terugmatchen. Wij moeten dus eerst en vooral op jacht naar een 3-0 of 3-1 in eigen huis. Pas dan mogen we er nog die extra set aan breien.

Afgaande op de 0-3, die Roeselare ons zaterdag kwam aansmeren in de competitie, lijkt dat een onhaalbare opdracht.

Niets is minder waar: denk maar aan wat České Budějovice ons vorige maand nog toonde: 3-1 verloren in Maaseik, maar een duidelijke 3-0-revanche thuis. In volleybal kan veel, zoniet alles.

Dat bewezen onze jongens zelf in České Budějovice. Niemand gaf nog een cent voor onze kansen toen we daar aan de Golden Set begonnen. Maar al bij ons eerste killblock, heel vroeg in die Golden Set, schoot er plots vuur uit de ogen van al onze spelers. Met het gekende gevolg. De Tsjechen waren drie sets lang oppermachtig geweest, in money time kregen ze een zware 9-15 aan de broek.

Golden Sets zijn dus een aparte specialiteit en Maaseik heeft er al lang ervaring mee op het Europese toneel. Liefst zesmaal speelden we al zo’n alles-of-niets-setje naar 15 punten. Driemaal trokken we aan het langste eind, driemaal verloren we. Opvallend daarbij: alle zeges werden buitenshuis behaald en vaak gebeurde dat na een bloedstollend scoreverloop.

Het begon in Czestochowa in 2008, toen we drie matchballen redden op weg naar 17-19 en deelname aan de Final Four van de CEV-cup.

Twee jaar later, op het veld van het Griekse Patras, gierden de zenuwen weer door de keel: bij 8-14 leek de winst nog slechts een formaliteit, maar de Grieken redden vier matchballen tot 12-14, voor ze uiteindelijk plooiden. Opnieuw mochten we naar de Final Four van de CEV-cup.

Het jaar nadien volgde de ontnuchtering. Een plaats in de Final Four van de Champions League was de inzet tegen Jastrzebski Wegiel. In set vier (bij 1-2 en 9-12) wenkte een veelbelovende uitzege, maar de Polen draaiden de rollen om: 3-2. Thuis zetten we dat recht met een overdonderende 3-0. Helaas gold toen nog niet de regel dat een 3-0 meer waard is dan een 3-2. Zege tegenover zege resulteerde toen nog in een Golden Set. Het werd een anticlimax van jewelste toen de Polen in de Steengoed Arena triomfeerden met 15-17.

Zeven jaar later, in 2018 dus, volgde Novosibirsk. Thuis mooi 3-0 gewonnen, ginds 3-1 verloren. Bij 11-11 in de Golden Set steeg de spanning ten top, de Russen redden miraculeus een halve ace van Jolan Cox en trokken aan het langste eind met 15-12.

In 2021 volgde alweer een anticlimax in een eigen leeg huis (wegens COVID) tegen Zenit Sint-Petersburg. Jelte Maan en Jolan Cox poeierden de 3-1-nederlaag uit Rusland weg met een droge 3-0. Bij 14-10 in de Golden Set leek er geen vuiltje aan de lucht. Maar de stress en vier ongemeen harde Russische opslagen zorgden voor een pijnlijke ommekeer: 16-18 voor Zenit en weg was die Europese finale.

Vorige maand tenslotte knoopten we weer aan met winst in een Golden Set in Tsjechië: 9-15.

Tegen Roeselare gaan we dus op zoek naar een primeur: winst in een Golden Set in de eigen STEENGOED Arena. Laat dat spannend extraatje maar komen onder het motto “Going for Gold”.