NOLIKO Maaseik wint de Champions Cup in thriller tegen Knack

Knack Roeselare - NOLIKO Maaseik 2-3 (23-25 25-23 25-23 18-25 9-15).

In de Country Hall in Angleur bij Luik heeft NOLIKO Maaseik woensdagavond met veel verve beslag kunnen leggen op de eerste trofee van het nieuwe seizoen. Na Berlin Recycling slaagde het jonge team van Daniel Castellani er in om in slechts 5 dagen tijd twee keer een landskampioen over de knie te leggen. De Champions Cup (de herdoopte versie van de Super Cup) ging aldus voor de 14^de keer richting LOTTO Dôme.

Na 4 seizoenen zonder prijs, smaakte de overwinning dan ook zoals de suiker op de Maaseikse knapkoek. Vooral het collectief en de grinta bij de Maaslanders dreven Knack Roeselare op de beslissende momenten de hoek in.

Ze hadden er alles aan gedaan, de organisatie uit Waremme en de Luikse provincie om de Champions Cup naar de Vurige Stede te halen. Met een goed gevulde Country Hall, waar onze basketvrienden van Limburg United afgelopen zaterdag ook al de overwinning wegkaapten, zat de sfeer er meteen in. De technobeats tarden ons trommelvlies, maar voor het overige hebben we alleen maar lof voor onze Waalse vrienden, die ook in hun regio volleybal als hoofdgerecht op de menukaart willen serveren.

Maaseik startte met Skladany, Bruno, Colson, Maan, Rychlicki, Bontje en libero Santucci in de basis. Enkel Wolanski en Mol mochten in de loop van de match nog even de neus aan het venster steken. Bij de aanvang van set 1 hadden de Limburgers nog enigszins last van gespannen zenuwen, niet onlogisch met een volledig hertimmerd team sinds vorig seizoen. Vooral puntensprokkelaar Kamil Rychlicki had enkele dieselminuten nodig om zijn motor warm te stomen. Bij 4-9 moest coach Castellani naar de dode tijd grijpen en dit had resultaat, een zuivere aanval van ribeye Nicolas Bruno, een killer van Martijn Colson en een rally door Jelte Maan finistig afgewerkt in het midden brachten de bordjes bij 10-11. Bij 15-15 kregen we na een receptiefout bij de Knackies de bordjes gelijk. De strijd ging gelijk op, Bruno versierde een eerste voordeelkloofje bij 20-18. De Westvlamingen mochten nog even aansluiten tot 22-22, maar daarna was het over en out voor Roeselare bij 25-23.

Set 2 startte eveneens gelijkopgaand, maar na een dubbele killer van zilvervos Rob Bontje en een ace van Jelte Maan, moest coach Rousseaux naar zijn eerste time-out grijpen bij 7-4. Colson en Bontje gooiden er nog een pondje dakgoten boven op, waarna de receptiehoeken Claes en Orczyk plaats mochten ruimen voor Verhanneman en Van Hirtum bij 15-12. Rychlicki kon, na de eerste ook de tweede technische time-out verzilveren, maar dan kunnen de Rodenbachers terug sluipen na een discutabele touchébal naar 19-19. Nog even kan onze Luxemburgse Pool (of is het omgekeerd?) de bordjes in ons voordeel hangenbij 22-21, maar dan mogen Tuerlinckx en Verhanneman afwerken bij 23-25 en 1-1 in sets.

Set 3 is er opnieuw één van aan elkaar gewaagd zijn. Nooit loopt de setpuntenkloof groter op dan 3 punten. Het is vooral Nicolas Bruno die punten sprokkelt. Maar door de degelijke receptie en vakkundige verdediging van onder meer libero Facundo Santucci, blijkbaar een Argentijns stofzuigermerk, kunnen ook middenmannen, - beiden uit Limburgs hout gesneden -, Bontje en Colson goed aangespeeld worden. Deze jongens laten eveneens geen kans onbenut. Aan de overzijde zijn vooral Tuerlinckx en middenmannen Van De Velde en Coolman de te viseren mannen. Set eindigt na een pipeaanval van Van Hirtum nipt in het voordeel van de blauwe mannetjes.

In set 4 ontbolstert het newlook NOLIKO Maaseik helemaal. Captain Jelte Maan neemt zijn team op sleeptouw en is bijna ongenaakbaar op positie 2. In zijn eentje scoort hij tegen een driemansblok bij 8-2. De kloof is daarmee gemaakt en coach Rousseaux heeft al zijn wisseltroeven opgebruikt, waardoor techno-Tuerlinckx in zijn eentje niet kan stand houden . Aan Maaseikse kant verdeelt setter Brano Skladany naar hartelust. Bij 16-22 kapen bij de roodhemden de middenmannen de set bij 25-18.

In set 5 lijkt de veer gebroken bij de Knackies. Bij de speelveldwissel staat de stand al op 8-3, onder meer dank zij 3 aanvals- en blokpunten van boekbinder Bontje. Fruitboer Colson mag nog een puntje sprokkelen, maar vooral Jelte Maan ontketent volledig en mag het matchpunt scoren bij 15-9. Grote ontlading bij het jonge team, maar des te meer bij de talrijke supporters die als forellen de Maas stroomopwaarts zwommen naar Luik. Toegegeven van de 3 prijzen die landelijk te pakken zijn in één seizoen, is dit de kleinste, maar het deed zoveel te meer deugd om na 4 jaar zwart zaad nog eens een trofee binnen te halen. Na 14 landstitels en evenveel bekers, mogen we nu de 15^de Champions Cup in de trofeeënkast bijschuiven.

Op zijn zachtst gezegd waren we aangenaam verrast door het spelniveau van de ploeg, de individuele kwaliteiten van de spelers (en dan hebben we ze bijlange niet allemaal aan het werk gezien) en vooral de grinta van het team. We gaan het symbolische vel van de beer nog niet verkopen, maar in deze ploeg zit heel veel potentieel. Laat ons hopen dat we daarvan veel mogen genieten komend seizoen!

Mister Castellani, this Argentean steak tastes for more!