Nog een laatste keer terugkijken…

<p>Foto Tim Verhaegen</p>

Het bouwverlof zit erop. Heel wat mensen zijn na hun welverdiende vakantie opnieuw aan de slag gegaan, en als het een troost mag zijn: ook onze volleybalprofs moeten aan het werk

Op dinsdag 13 augustus verwelkomt GREENYARD Maaseik zijn oude en nieuwe spelers, en op woensdag 14 augustus volgt de eerste training voor het nieuwe seizoen 2019-2020 waarin we de 60e verjaardag van onze club vieren.

Als we nog een laatste round-up van 2018-2019 willen maken, moet het nú gebeuren! Het voorbije seizoen startte pas half oktober, en dat had alles te maken met het WK in Italië/Bulgarije waar heel wat van onze (oud-)spelers actief waren, niet alleen bij de Red Dragons.

Begin november mochten we Tectum 'Avoc' Achel verwelkomen: eindelijk weer een Limburgse derby in onze volleybalcompetitie, en een fijn weerzien met heel wat oude bekenden!

Een week later liet Knack ons in de Supercup voelen dat het op wraak belust was na onze eerste kampioenstitel in jaren. De twee rivalen begonnen aan een vreemde reeks haasje-over waarbij nagenoeg beurt om beurt gewonnen/verloren werd: we telden in het voorbije seizoen 13 onderlinge confrontaties met Roeselare, en we wonnen slechts 6 keer… In eigen huis konden we tegen hen amper 2 keer juichen (de ene keer in de beker, maar 10 minuten later volgde al de koude douche en de uitschakeling via de golden set; de andere keer bij het wat overbodige einde van de reguliere competitie, toen Knack een extra rustdag inbouwde). Nu goed, het omgekeerde is óók waar: ook Schiervelde mocht tegen ons slechts 2 keer uit z'n dak gaan. Een beetje vreemd allemaal, toch wel…

Nu we met cijfers aan het goochelen zijn: GREENYARD Maaseik speelde in het voorbije seizoen 42 officiële wedstrijden, en daarvan werden er 29 gewonnen. Voor de verlieswedstrijden kijken we vooral naar Knack en naar Europa: hoewel de Poolse landskampioen SKRA Belchatow 2 keer voor de bijl moest, gaven we een wenkende Final-12 uit handen tegen Berlijn... Een totaal ander verhaal was het in Gdansk waar volleybal eigenlijk van geen tel meer was na de brutale moordaanslag.

Na de vroegtijdige uitschakeling in de beker werd de League Trophy een roemloze afknapper. Tja, het kan niet elke zondag kermis zijn, zeker?

Over de waanzinnige ontknoping van de play-offs is in feite genoeg geschreven. De emoties laaiden enorm hoog op, de spanning was ondraaglijk. De Speler van het Jaar beleefde een moment van verstandsverbijstering en molesteerde haast de Scheidsrechter van het Jaar; de Trainer van het Jaar haalde zijn gram met de kers op de taart en een 16e landstitel voor onze club.

2018-2019 was ook het jaar van de Medical Jokers. Wij moesten al vroeg in het seizoen op zoek naar een waardige vervanger voor nieuwkomer Andri Aganits. Aleks Grozdanov bleek een voltreffer te zijn (en scoorde trouwens hét ultieme punt van dit seizoen). Een drama leek in de maak toen we vlak voor de beslissende fase van het kampioenschap skipper Jay Blankenau zagen uitvallen. Jan Zimmermann zag de uitdaging wel zitten. Amper 5 dagen had hij nodig om zijn weg te vinden in het team en zijn stempel te drukken. Ook Roeselare ging in de laatste week nog dringend op zoek naar een Medical Joker maar gokte wellicht te lang op het verkeerde paard, hoewel diverse buitenlandse competities afgelopen waren en zich dus massa's buitenkansjes aandienden…

Spelers komen, spelers gaan… Dit fenomeen is de tol van onze roem en successen, en we moeten ermee leven. Wie bij GREENYARD Maaseik speelt, komt automatisch op de radar van Europese topcompetities en topploegen. Je krijgt het warm en koud tegelijk als je nagaat welke talenten in het recente verleden met Maaseik als springplank naar kapitaalkrachtige topploegen zijn gekatapulteerd. Verhees, Van de Voorde, Valkiers, Klinkenberg, Lecat, Padar, Kamil en ik vergeet er een pak…

Ook dit jaar wordt geschoven met spelers, en ook met trainers: we nemen afscheid van fysical trainer Hein Macnack die veelal achter de schermen actief was met onze mannen. Seppe Baetens kwam dit seizoen van héél diep en héél ver terug, en kijk nu: eindelijk zijn verdiende landstitel en opnieuw Red Dragon! Seppe speelt komend seizoen bij BDO Haasrode-Leuven. Aleks Grozdanov gaat in Ravenna (ITA) Pieter Verhees vervangen. Jay Blankenau is hersteld van zijn rugblessure en gaat zijn geluk beproeven in Turkije, bij Arkas Spor Izmir. Jolan Cox en Timo Tammemaa verhuizen met hun 2 Belgische landstitels op zak naar Frankrijk: resp. Nice en Tours. Het is ons nog niet duidelijk of en waar Keith Pupart een verlengstukje breit aan zijn lange carrière. Stef Van Heyste combineerde zijn 2 jaar in Maaseik met studies, en haalde dit jaar zijn diploma, met onderscheiding! Ook wat hém betreft, weten we nog niet wat de toekomst brengen zal.

De hele familie van GREENYARD Maaseik dankt alle afzwaaiers voor hun enorme bijdrage aan onze recente successen. Het allerbeste in de toekomst!

Dat lijstje van vertrekkers is ronduit indrukwekkend: zowat het héle kampioenenteam vertrekt. Wij moesten even slikken en erbij gaan zitten… Dit wordt dus alweer helemaal opnieuw beginnen! Dinsdag, nee woensdag beginnen ze eraan! (PiP)

 

Print-vriendelijke versieStuur naar een vriendPDF versie

Powered by HostYou - Webbuilding & Design by ZuPP - Mastered by MVe/PMa - Engineering by Co-Ko - Copyright © 2021

CONTACT

 

Volleybalclub GREENYARD Maaseik

Sportlaan 10 - 3680 Maaseik

T: 0032 (0) 89 56 26 78

F: 0032 (0) 89 56 10 59

E: info@vcgreenyardmaaseik.be

 

Comments