Jolan Cox blijft in Maaseik!

Binnenskamers was het al geweten, en ook bij de pers was het doorgesijpeld, maar onze eigen supporters kregen het goede nieuws "Jolan blijft!" nog niet met zoveel woorden te horen. Tja, wat wil je: die eerste dagen na de eindafrekening in de play-offs was ons humeur wat geknackt, en dat beterde er niet op toen Jelte enkele dagen later zijn afscheid aankondigde: het soort nieuws – al dan niet onverwacht – dat even moet bezinken en verteren. Da's niet het juiste moment om te proberen je achterban op te vrolijken met ander nieuws.

Maar intussen leggen we ons neer bij twee ijzeren wetten van de sport: (1) aan het eind van de rit is er één winnaar (en deze keer zijn wij dat niet), en (2) aan elke carrière komt een einde, vroeg of laat.

Het is nu tijd om na het onvoltooide seizoen 19-20 ook dit vreemde publiekloze seizoen 20-21 af te sluiten en – nóg zo'n ijzeren wet – de mouwen opnieuw op te stropen voor de volgende uitdaging: seizoen 21-22 lijkt nog ver, maar wordt op dit moment van het jaar in de steigers gezet.

Een goede start hiervoor is het nieuws dat dus even ondergesneeuwd leek, maar dat we nu brengen met de aandacht die het verdient: Jolan Cox blijft, begint hier dus aan zijn vierde seizoen en behoort zo stilaan tot de anciens van GREENYARD Maaseik! Die anciens kunnen we meer dan ooit gebruiken nu de gemiddelde leeftijd van ons team een fikse duik maakt.

Jolan was in de voorbije competitie met grote voorsprong hét servicekanon in de EuroMillions Volley League, met 43 aces op 80 sets! Elke receptielijn prevelde een schietgebedje als hij achter de servicelijn aan zijn ritueel begon. Elke coach spaarde speciaal een time-out op of vroeg nog gauw zomaar lukraak een challenge, kwestie van hem uit z'n focus te halen. Nu, niet alleen zijn service is goud waard (voor óns dan toch), ook zijn cijfers als hoofdaanvaller liegen niet: bij de allerbesten van de voorbije competitie!

Jolan (die deze zomer 30 wordt) heeft zijn carrière bedachtzaam opgebouwd, van Zoersel via Puurs hogerop, naar Menen, Antwerpen en uiteindelijk Maaseik waar hij twee kampioenstitels oogstte. De uitstap naar Nice aan de Côte d'Azur bracht niet de sportieve voldoening die een winnaarstype als Jolan in zijn absolute topjaren verlangt. En ja, ook het voorbije seizoen was er uiteindelijk eentje van 'net niet'. (Gek hè: vicekampioen, bekerfinalist, op een zucht van een Europese finale: élk team in België – op twee na – wil hiervoor tekenen!) De honger naar nieuwe successen is dus groot, en dat komt goed uit want die honger delen we hier in Maaseik allemáál! (PiP)