1960-2020, Twee jaar in Maaseik

Ten eerste willen we de mensen met een Maaseik-volleybalhart (NOLIKO en GREENYARD) feliciteren met dit prachtige 60-jarige jubileum. Twee seizoenen daarvan (aug. 1990 - mei 1992) heb ik mogen meemaken.

Ons eerste jaar was ongelooflijk succesvol. Op alle fronten wonnen we prijzen: het kampioenschap, de nationale beker en ook Europees deden we het goed. Dit werd dan ook 'goed' gevierd door het team, door de club, door de sponsors en door de supporters. De vele onvergetelijke avonden bij Bèr in de Majestic bevestigen dit. Wij denken met heel veel genoegen terug aan ons verblijf in Maaseik.

Ook vele andere zaken zijn ons bijgebleven. Wandelen door het centrum van Maaseik duurde nooit lang: altijd kwamen we wel iemand tegen voor een praatje, drankje of hapje. Vooral op woensdagmorgen (markt!) smaakte een kopje koffie op een van de vele terrassen erg lekker: altijd met een bakje slagroom en een lekker koekje …

Irene en ik hadden nogal eens de neiging om zomaar binnen te springen bij bekenden. Theo Goyens, René Corstjens, Eddy Evens en hun respectieve gezinnen waren altijd bereid om ons te ontvangen. We hebben menige ochtend, middag of avond gezellig met hen doorgebracht. Ook dit maakte ons verblijf in Maaseik erg prettig.

Omdat onze zoon Tom in Maaseik (Aldeneik om precies te zijn) ook voor het eerst naar school ging, bracht dat ook voor ons gezin nieuwe kennissen en vrienden met zich mee. Op zaterdagmorgen was er in de sporthal de instuif voor kleine volleyballertjes: natuurlijk wilde Tom daarheen. Samen met de 3 boefjes van Eddy en Marleen Evens was dit een topochtend voor onze zoon. Dat hij jarenlang in de Nederlandse Eredivisie heeft gespeeld, heeft hier vast mee te maken.

Een jaar later werd dochter Anne geboren. Kenners hadden haar bevalling uitgerekend op de dag van een Europese uitwedstrijd! Niet echt handig voor ons (vooral voor Irene). Gelukkig wist Anne toen al dat ze niet moeilijk moest doen op een wedstrijddag: ze besloot 14 dagen eerder te komen, en dus géén stress voor de Europese uitwedstrijd. Anne heeft ongetwijfeld volleybalgenen van haar vader en moeder meegekregen, maar ook zeker haar eerste levensjaar in een volleybalstad als Maaseik heeft haar volleybalcarrière deugd gedaan.

Helaas was er ook groot verdriet in Maaseik, bij het overlijden van Leon Goyens, clubman en fysiotherapeut van het team. We waren erg onder de indruk van de manier hoe de volleybalgemeenschap van Maaseik hiermee is omgegaan.

Een andere, létterlijk schokkende ervaring was die aardbeving in het nabijgelegen Roermond. Midden in de nacht begon alles te schudden: een belevenis die we gelukkig nergens anders hebben ervaren.

Wij zijn blij dat we twee jaar deel hebben mogen uitmaken van deze club. We zijn deze tijd nooit vergeten! Dank hiervoor!

Teun Buijs, Irene, Tom en Anne