1960-2020, Europees vicekampioen in Wenen … en véél meer!

Enkele vaste supporters uit Lanaken (wijlen Tony Hechtermans, Leon Corstjens, Jos Mertens, Jean-Pierre Craenen) volgden indertijd samen met Ivo Rutten en Marc(ske) Vermeulen alle thuis- én uitwedstrijden van NOLIKO Maaseik: Torhout, Antwerpen, Averbode, Roeselare, Herentals, Lanaken, Zellik …

Die eerste Europese Final-4 (Wenen, 1997), daar móésten we óók bij zijn. Er werd een busje gehuurd. Jean-Pierre zou rijden en Leon (genie in kaartlezen) zou hem assisteren.

In de vroege vrijdagavond vertrokken we richting Wenen. Tony had gezorgd voor drank onderweg: enkele petflessen vol zelfgemaakte groene cocktail van Pisang Ambon, fruitsap en (te) veel alcohol. Na 50 km was het al één groot feest in het busje. Chauffeur Jean-Pierre kon maar hopen dat er straks in Wenen nog iets overbleef … Helaas.

Ondanks geheelonthouding reed Jean-Pierre even voorbij München richting Zillertal: macht der gewoonte, hij ging daar immers elk jaar skiën … Pas een heel tijdje later begonnen sommigen onraad te ruiken. Gps bestond nog niet, maar bij een pitstop in een Tankstelle bleek op de landkaart die daar hing inderdaad dat … Godver-de-godver!!! Rechtsomkeert, helemaal terug naar Rosenheim en dan naar Wenen. Een omweg van ongeveer 200 km!

In Wenen vonden we niet alleen het hotel maar ook een cafeetje waar toevallig ook twee Italiaanse reporters van La Gazetta dello Sport zaten. De halve liters bier vonden hun weg naar de dorstigen uit het Maasland. We sloten een deal met de zelfzekere Italianen: bij winst van Maaseik zouden zij een tonnetje bier betalen, bij winst van Sisley Treviso zouden wij de tegenwaarde in wijn betalen …

Na de Wiener Schnitzel gingen we op zoek naar de sporthal. Probleem: het kaartgenie zag alles troebel en met de chauffeur was het in feite niet veel beter gesteld. (Over de anderen zullen we maar zwijgen.)

Geen nood. Twee gemotoriseerde politieagenten werden omgekocht met de gadgets die eigenlijk bestemd waren voor het team, als cadeau voor de tegenstrevers: bokalen van NOLIKO met groenten, schrijfgerief van ASLK, bodywarmers en petten van SESAM. Die twee reden voor het busje op, met zwaailicht en sirene. Op elk kruispunt moest alle andere verkeer stoppen! In het busje heerste de slappe lach. De tranen rolden over de wangen, ook bij de chauffeur die sowieso eigenlijk niet achter het stuur hoorde te zitten. Dankzij de Weense zwaantjes geraakten we bij de sporthal. Zoiets zal nu niet meer gebeuren!

In de Sporthal ging het bierfeest gewoon voort, zeker na de overwinning tegen Treviso! De lege plasticbekers werden continu ingezameld door plaatselijke jongeren: later begrepen we dat zij die dag stinkend rijk zijn geworden, met 3 Oostenrijkse schillingen per lege beker!

De terugkeer naar het hotel was een nachtmerrie. Minstens drie keer kwamen we aardig in de buurt van het Weense reuzenrad, maar het hotel vonden we niet. Uiteindelijk werd gestopt en de weg gevraagd: een dame was zowaar bereid om met ons mee te rijden tot het hotel. Met onze laatste schillingen hebben we haar taxi betaald.

Een goede nachtrust, dito ontbijt, en dan aan de slag met het gewonnen tonnetje bier! Géén nieuwe weddenschap voor de finale. De sporthal werd probleemloos gevonden, de finale was voor het Italiaanse Modena, en de terugreis naar het Maasland verliep vlekkeloos.

Deze bijzondere Europese trip werd de aanzet voor meer memorabele reizen, elk met hun eigen verhaal …

(Marc Vermeulen)

Print-vriendelijke versieStuur naar een vriendPDF versie

Powered by HostYou - Webbuilding & Design by ZuPP - Mastered by MVe/PMa - Engineering by Co-Ko - Copyright © 2021

CONTACT

 

Volleybalclub GREENYARD Maaseik

Sportlaan 10 - 3680 Maaseik

T: 0032 (0) 89 56 26 78

F: 0032 (0) 89 56 10 59

E: info@vcgreenyardmaaseik.be